Kijken Om te Zien
Een voorstelling over perspectief
Het plafonddrama Kijken om te Zien was het eerste project van de Tijdreizigers. Het was een soort voorstelling. Of meer een theatrale rondleiding. Door de oude Suikerfabriek langs een aantal bijzondere installaties. Zelf heb je weinig controle over waar je heengaat en alle coronaregels, die strikt worden nageleefd zorgen voor een bijzondere extra dimensie. Je moest je van tevoren aanmelden voor een tijdslot en de beleving van ruim 10 minuten alleen ondergaan.
Inhoudelijk gaat het vooral over perspectief. Hoe ervaren we crisis en drama? Waar houd je je aan vast, als je echt niet meer weet waar je bent? Als je wordt ontslagen, als je vlucht voor de gevaren in je land, als je wereld instort in een relatiecrisis. Of als je een mondkapje op moet bij het winkelen.
Tijdens de voorstelling van de tijdreizigers, die een zeker efteling gehalte heeft, word je gedwongen om je in vreemde bochten te wringen. De voorstelling begint in een wachtkamer. Of de andere mensen in de wachtkamer net als jij toeschouwer zijn of acteurs, weet je niet. Aan de hand van een gids word je veilig door de hallen van de oude fabriek geloodst. Totdat de gids je in de steek laat en je wordt gedwongen om te vertrouwen op het onbekende. Het onbekende manifesteert zich in een verlicht karakter dat je een snoepje geeft. Of dat ware liefde of een zoethoudertje is, zul je voor jezelf moeten besluiten. Maar er is hoop op een toekomst. Gelukkig zul je aan het einde weer op eigen benen kunnen staan. En afhankelijk van de regels nog even kunnen nagenieten van een drankje in de Wolkenfabriek.
Een herinnering:
Als kind lopend door het huis met een spiegel in de hand. Je kijkt naar beneden maar ziet naar boven. De bodem heeft een vreemde structuur, een lamp staat rechtop op een dunne kabel en ziet er uit als een bloem met een steel. Het lijkt alsof je door het
trappenlabyrinth van Escher loopt.
Een ervaring in een oude fabriek:
Op bezoek in de voormalige suikerfabriek in Groningen waar de ruimtes hoog zijn. Het heet nu de wolkenfabriek. Er lopen rails langs het plafond, er zit een gat in het dak. Liggend op je rug heb je hetzelfde gevoel als in je herinnering met de spiegel. Maar door de hoogte van het gebouw, de verschillende elementen in de plafonds is het effect zo sterk dat het lijkt alsof je door de tijd en ruimte zweeft.
20, 21 en 22 november
in de Wolkenfabriek
Suikerlaan 18 Groningen